تجهیزات اصلی برای راهاندازی شبکه (بخش چهارم)
در مقالات قبلی علاوه‌بر بررسی مبحث شبکه‌های کامپیوتری دو جزء اصلی از تجهیزات شبکه که وجود آن‌ها برای راهاندازی و پیاده‌سازی یک شبکه کامپیوتری الزامی است اشاره کردیم اما در این مقاله به سومین جزء اصلی از تجهیزات شبکه یعنی سوئیچ می‌پردازیم.
-
سوئیچ
برای اینکه به خوبی درک کنید که دقیقا سوئیچ چیست و چه نوع عملکردی در شبکه کامپیوتر دارد لازم است که به این مثال توجه کنید. فرض کنید شما یک سه راهی دارید که به هر یک از سه پورت آن یک دستگاهی را متصل کرده‌اید و درنهایت سیم سه راهی را به برق متصل می‌کنید.
تا تمامی آن دستگاه‌هایی که به سه پورت سه راهی وصل کرده بودید با اتصال آن به برق روشن شوند درواقع همانطور که می‌دانید سه راهی رابط میان دستگاه‌ها برقی و برق می‌باشد به‌گونه‌ای که با استفاده از آن دیگر با کمبود پریز روبه‌رو نخواهید بود.
سوئیچ نیز نقش همین سه راهی را در شبکه بازی می‌کند اما بجای اینکه مانند سه راهی جریان برق را بین دستگاه‌های برقی تقسیم‌بندی کند، داده‌های شبکه را بین کامپیوترهای موجود در شبکه تقسیم‌بندی می‌کند. اما چگونه؟
پس از اینکه کامپیوترهای شبکه براساس یکی از توپولوژی‌های شبکه راهاندازی و پیاده‌سازی شدند نوبت به قرارگیری سوئیچ در شبکه می‌رسد که معمولا برای محافظت از آن و همچنین ایجاد نظم و ترتیب در نگهداری کابل‌هایی که به آن متصل می‌شود آن را در قفسه‌ای به نام رک (Rack) قرار می‌دهند سپس به هر یک از کارت‌های شبکه سیستم‌های موجود در شبکه کابل شبکه متصل می‌شوند و سر دیگر کابل‌های شبکه به پورت‌های سوئیچ متصل می‌گردد. از این‌رو است که گفته می‌شود سوئیچ وظیفه تقسیم داده‌ها بین سیستم‌های موجود در شبکه را برعهده دارد.
اما سوال مهمی که در این زمینه ایجاد می‌شود این است که چه تعداد سیستم در شبکه می‌توانند به سوئیچ متصل شوند؟ تعداد سیستم‌هایی که می‌توانند به سوئیچ متصل شوند متناسب با تعداد پورت‌هایی است که سوئیچ دارد،
انواع سوئیچ
بنابراین سوئیچ از این نظر دارای انواع متعددی می‌باشد که هر یک از انواع آن دارای تعداد پورت‌های مشخصی می‌باشند و اجازه می‌دهند متناسب با پورت‌هایی که دارند سیستم‌ها در شبکه به آن‌ها متصل شوند. انواع سوئیچ‌ها از نظر تعداد پورت شامل: سوئیچ‌های 4، 5، 16، 24، 32 و 48 پورتی هستند.
همانطور که در بالا اشاره کردیم، سوئیچ در شبکه درون محفظه‌ای به نام رک قرار داده می‌شود اما لازم است اشاره کنیم که برخی از سوئیچ‌ها که دارای تعداد پورت‌های کمی هستند مانند سوئیچ‌های 4 و 5 پورتی در داخل رک قرار داده نمی‌شوند و تنها سوئیچ‌هایی با تعداد پورت بالا در رک قرار داده می‌شوند.
از این‌رو حداقل پورت‌های یک سوئیچ، 4 پورت و حداکثر پورت‌های یک سوئیچ، 48 پورت است. بنابراین در شبکه‌های کامپیوتری شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ از چندین سوئیچ برای اتصال کارت‌های شبکه با استفاده از کابل‌های شبکه استفاده می‌شود. چراکه دارای تعداد سیستم‌های زیادی متناسب با شبکه کامپیوتری بزرگ خود هستند.
هدف اصلی که از استفاده از سوئیچ در شبکه‌های کامپیوتری دنبال می‌شود کاهش پهنای باند مصرفی است. چراکه سوئیچ داده‌ای را از یک سیستمی که به شبکه متصل است دریافت می‌کند و پس از اینکه به طور کامل سیستم گیرنده این داده را شناسایی کرد، داده را به سیستم گیرنده ارسال می‌کند.
بنابراین این روشی که سوئیچ از آن استفاده می‌کند دارای دو مزیت است چراکه هم باعث می‌شود پهنای باند مصرفی در شبکه کاهش پیدا کند و هم اینکه محرمانگی داده ارسالی را حفظ می‌کند چراکه پس از دریافت داده، سیستم گیرنده آن را شناسایی کرده سپس داده را برای او ارسال می‌کند.
بنابراین سایر سیستم‌ها و تجهیزات شبکه از داده‌ای که سوئیچ به دستگاه گیرنده ارسال کرده است با خبر نخواهند شد و تنها سیستم دریافت‌کننده آن داده از محتوای آن مطلع خواهد شد.
-
مزیت‌های استفاده از سوئیچ در شبکه
- برقراری ارتباط بین تمامی تجهیزات شبکه جهت جابجایی داده‌ها بین سیستم‌های شبکه
- قابلیت مدیریت متمرکز کاربران شبکه
- قابلیت مدیریت میزان پهنای باند مصرفی در شبکه
- سرعت بسیار بالا در برقراری ارتباط بین سیستم‌ها و سایر اجزای شبکه
- تقسیم داده‌ها بین سیستم‌های شبکه بدون ایجاد هیچ‌گونه اختلالی در شبکه
- نصب و راهاندازی آسان
- کاهش مصرف کابل
- دارا بودن تعداد زیادی پورت جهت برقراری ارتباط بین اجزای شبکه
- دریافت سریع داده‌ها و انتقال آن‌ها با سرعت بسیار بالا
